KSIĘŻA RODACY
-
Ś.P. Ks. Wawrzyniec SOLAK (1845-po 1904) syn Wincentego i Marianny z d. Cecot. Urodził się 2 VIII w Bogumiłowicach. Szkołę normalną i gimnazjum ukończył w Tarnowie. Tutaj też studiował teologię i 12 VIII 1870 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa J.A. Pukalskiego.Od 1870 pracował jako wikary w Szczepanowie, od 6 V 1873 w Myślenicach. Tu także uczył religii w szkole głównej. 12 IV 1876 objął probostwo w Lubieniu. Przed 1888 został notariuszem dekanatu myślenickiego, w 1890 proboszczem w Andrychowie. Zmarł po 1904.
-
Ś.P. Ks. Michał BORYCZKA (1862-1888). Syn Wojciecha, rolnika i Marianny z d. Lech. Urodził się 23 VIII 1862r. w Bogumiłowicach. Początkowe klasy szkoły podstawowej ukończył w miejscowości rodzinnej, dalsze klasy i gimnazjum w Tarnowie. Tutaj też studiował teologię i 22 VII 1886 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa l. Łobosa. Po święceniach przez rok pracował w Łękach Górnych, a w lecie 1887 został przeniesiony do Pilzna. Dla ratowania zdrowia uzyskał zwolnienie z obowiązków wikariuszowskich w Pilźnie przed 14 III 1888. Zamieszkał w Bogumiłowicach u rodziców. Zmarł 24 VIII 1888 i spoczął na cmentarzu w rodzinnej parafii Wierzchosławice.
-
Ś.P. Ks. Ignacy PAWLIK (1874-1912) Syn Benedykta i Wiktorii z d. Dzierwa. Urodził się 24 XII 1874 w Bogumiłowicach. Szkołę podstawową ukończył w parafii rodzinnej (Wierzchosławice), gimnazjum w Tarnowie. Tutaj też studiował teologię i 29 VI 1902 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa L. Wałęgi. Od 1902 pracował jako wikary w Kolbuszowej, od VIII 1904 w Mszanie Dolnej, od 1907 w Lipnicy Murowanej, od VIII 1910 w Sobolowie, od 31 VIII 1911 w Uszwi. Wkrótce otrzymał urlop zdrowotny. Spędzał go w Niedźwiedziu, gdzie zmarł 19 XII 1912.
-
Ś.P. Ks. Jan SOLAK (1885-1961) syn Wincentego, wójta, i Zofii z d. Niedojadło. Urodził się 11 V 1885 w Bogumiłowicach. Początkowo uczył się w miejscowej szkole. Gimnazjum ukończył w Tarnowie. Tutaj też studiował teologię i 29 VI 1909 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa L. Wałęgi. 30 VII 1909 został skierowany na wikariat w Grybowie, gdzie wspierał proboszcza, ks. L. Tarsińskiego w budowie nowego kościoła. Równocześnie doglądał budowy kościoła w Gródku (ukończonej w 1911). 31 VII 1914 został wikarym eksponowanym w Gródku, tu zorganizował życie parafialne i wybudował plebanię. Od 16 XII 1920 administrował w Grybowie, 24 II 1920 został tu instytuowany na probostwo. Odremontował wówczas i rozbudował (wg projektu inż. Mączyńskiego) plebanię z 1699. Rozbudował i nadbudował wikarówkę. Wzorowo prowadził duże gospodarstwo. Główną uwagę skupił na wykończeniu kościoła parafialnego, a zwłaszcza wystroju jego wnętrza. W trosce o duchowe dobro parafian dążył do podziału rozległej parafii. W 1926 wybudował drewniany kościół w Kąclowej, dzięki czemu bp. L. Wałęga mógł tam erygować osobną parafię. Od 11 III 1926 był notariuszem dekanatu grybowskiego, 22 XI 1928 dziekanem tego dekanatu. W l. 1936 - 1938 przyczynił się do wzniesienia drewnianego kościoła w Wysowej, gdzie bp F. Lisowski erygował osobną parafię. W 1938 - 1939 - za jego proboszczowania - siostry dominikanki wybudowały przy swoim klasztorze w Białej Niżnej murowany kościół. Od 15 do 18 I 1945 trwały walki o Grybów, podczas których m.in. modrzewiowy z 1455 kościółek św. Bernardyna przestał istnieć\". Myślał o jego odbudowie, odrestaurował stare i pobudował nowe budynki gospodarcze, które spłonęły podczas drugiej wojny światowej. W Podjaworzu - staraniem ks. Solaka - powstał barak-kaplica, gdzie każdego miesiąca odprawiano Mszę św. dla tamtejszej ludności. Jako dziekan przyczynił się do powstania samodzielnej parafii w Stróżach. Po śmierci ks. I. Kołodzieja administrował sąsiednią Ptaszkową. Mimo prowadzenia tak licznych budów ks. Solak był dbałym duszpasterzem. Był dobrym kaznodzieją, Od czasu do czasu urządzał w parafii misje, a co roku rekolekcje. Był wyczulony na biedę i nędzę ludzką. Widoczne to było zwłaszcza w czasie obydwu wojen. Miał wiele zrozumienia dla ludzi samotnych i starych. Sprowadził do parafii siostry felicjanki, aby objęły opiekę nad kościołem parafialnym, prowadziły ochronkę, przedszkole itd. Dla chorych i niedołężnych zorganizował Dom dla starców\" pod opieką sióstr albertynek. Zadbał wreszcie o to, aby dawny dworek Hoschów dostosować do potrzeb Zakładu dla Nieuleczalnie Chorych. Systematyczna i planowa praca duszpasterska wkrótce wydała owoce. Coraz więcej parafian przystępowało do sakramentów świętych. Mnożyły się powołania kapłańskie i zakonne tak zakonów męskich, jak i żeńskich. Podczas jego proboszczowania wyszło z parafii dwudziestu kilku kapłanów w tym dwóch biskupów: bp K. Pękała i bp J. Gucwa. Udzielał się także w pracy społecznej. Mniej interesowała go polityka. W pewnym okresie popierał Stronnictwo Katolicko - Ludowe. W słynnym procesie przeciw Witosowi był świadkiem obrony i zeznawał na korzyść oskarżonego\". Po procesie brzeskim przyjmował u siebie na plebani W. Witosa. Utrzymywał też z nim korespondencje podczas jego pobytu w Czechosłowacji (1933-1939). Zmarł 27 X 1961 we wrocławskiej klinice. Pochowany w przy kościelnej kaplicy w Grybowie. Odznaczony EC 15 VI 1921 i RM 14 XII 1928. Otrzymał tytuł szambelana papieskiego 21 VIII 1935. Przyznano mu Złoty Krzyż Zasługi w 1938.
-
Ś.P. Ks. Stanisław SOLAK (1891-1919) syn Józefa i Magdaleny z d. Dzierwa. Urodził się 19 II 1891 w Bogumiłowicach. Szkołę podstawową ukończył w parafii rodzinnej(Wierzchosławice), gimnazjum w Tarnowie. Tutaj też studiował teologię i 25 IV 1915 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa L. Wałęgi. Od 29 IV 1915 pracował jako wikary w Dębicy, od 1916 był zwyczajnym spowiednikiem tamtejszych sióstr służebniczek NMP. Zmarł 25 VII 1919. Pochowany w Dębicy.
-
ks. Bonawentura BORYCZKA - diecezja wrocławska
-
ks. Stanisław BORYCZKA - diecezja tarnowska
-
ks. Andrzej SOWA - archidiecezja szczecińsko-pomorska
-
ks. Piotr KLUZA - misje w Kazachstanie
- ks. Kamil Dżalak OMI
Jeżeli ktoś posiada bliższe informacje o naszych książach - rodakach, ich zdjęcia, to proszę o kontakt na adres email: januszkwapniewski@gmail.com